Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ, Ζ. ΣΑΡΗ, της μαθήτριας Ελένης Κύργιου

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Ζώρζ Σαρή γεννήθηκε στις 23 Μαΐου του 1925 στην Αθήνα. Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στην Ελλάδα, όπου τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο. Πριν ολοκληρώσει τις εγκύκλιες σπουδές της, άρχισε ο πόλεμος του 1940. Από πολύ μικρή ασχολείται με το θέατρο. Στα χρόνια της Κατοχής άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη. Το 1947, αναγκάστηκε να φύγει εξόριστη για το Παρίσι. Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Η Ζωρζ Σαρή πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα με το Θησαυρό της Βαγίας το 1969 Μέχρι σήμερα, έχει γράψει είκοσι μυθιστορήματα, μία νουβέλα, τέσσερα θεατρικά παιδικά έργα και εννιά βιβλία για μικρά παιδιά.


 Περίληψη του βιβλίου
Ο δεκάχρονος Πασχάλης Στεργίου, ο οποίος πηγαίνει Ε΄ Δημοτικού, μεγαλώνει μόνο με την μητέρα του. Το σχολείο τού αρέσει αλλά είναι πολύ άτακτος. Την πρώτη ημέρα των μαθημάτων ένας νέος δάσκαλος ήρθε στην τάξη, ονομαζόμενος Γιώργος Αρβανίτης. Ο Πασχάλης του αντιμιλούσε συνεχώς, ο δάσκαλος όμως δεν του έδινε σημασία. Όσο περνούσε ο καιρός έκανε όλο και περισσότερες αταξίες. Το συμβούλιο των δασκάλων αποφάσισε να τον αποβάλει. Ο δάσκαλος της τάξης ζήτησε από τον διευθυντή να αναλάβει ο ίδιος τον Πασχάλη, και έτσι έγινε. Ο Πασχάλης με τις μέρες «έστρωνε». Ο κύριος Αρβανίτης ερωτεύεται την μητέρα του Πασχάλη με την πρώτη ματιά. Μια μέρα ο Πασχάλης είπε στον δάσκαλό του ότι έχει γενέθλια και έτσι τον προσκάλεσε στο σπίτι του. Όταν έφτασε εκεί ο μικρός έλειπε. Ο Πασχάλης γυρίζοντας σπίτι, διαπιστώνει πως από την τούρτα του έλειπε το κερασάκι και ένα μεγάλο κομμάτι.


Πρόσωπο που μου έκανε εντύπωση
Το πρόσωπο του βιβλίου που μου έκανε περισσότερη εντύπωση είναι η μητέρα του μικρού Πασχάλη, διότι είναι πολύ θαρραλέα, υπομονετική, δραστήρια και κατά τη γνώμη μου κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να αναθρέψει σωστά τον μονάκριβο αλλά παράλληλα και άτακτο υιό της. Πιστεύω πως είναι ένα πρότυπο γονέα για όλους τους υπόλοιπους και ένα είδος γονέα που όλα τα παιδιά του κόσμου πρέπει να έχουν. Επίσης, μου έκανε εντύπωση η συμπεριφορά απέναντι στον μικρό της γιο, στον οποίο φέρεται πολύ ευγενικά.


Συναισθήματα που μου άφησε το βιβλίο
Τα συναισθήματα που μου άφησε το βιβλίο είναι χαρά, γιατί ένα άτακτο παιδί μετά από προσπάθεια ενός δασκάλου του καταφέρνει να σοβαρευτεί και να ωριμάσει. Επίσης, ένα από τα συναισθήματά μου είναι θλίψη, γιατί κατά τη γνώμη μου για ένα παιδί είναι πολύ δύσκολο να ζει χωρίς πατέρα ή έστω χωρίς κάποιον από τους δυο γονείς του. Επιπλέον, αισθάνομαι  αγωνία, γιατί στο τέλος το βιβλίο σε αφήνει με την αγωνία για το μέλλον του μικρού Πασχάλη. Αυτά είναι τα συναισθήματα που αποκόμισα από το βιβλίο.


ΚΥΡΓΙΟΥ ΕΛΕΝΗ

Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΒΥΡΩΝΕΙΑΣ

2013-2014


6 σχόλια: