Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΑΧΝΕΣ ΤΗΣ, Ά. ΖΕΗ, της μαθήτριας Μαρίας Κωνσταντινίδου

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η συγγραφέας του βιβλίου είναι η Άλκη Ζέη. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ο πατέρας της καταγόταν από την Κρήτη και η μητέρα της από τη Σάμο, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Παντρεύτηκε τον θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη Γιώργο Σεβαστίκογλου, που πέθανε το 1991. Απέκτησε δυο παιδιά. Σπούδασε στην φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών, στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο κινηματογραφικό ινστιτούτο της Μόσχας, στο τμήμα σεναριογραφίας. Από το 1954 έως το 1964 έζησε ως πολιτική πρόσφυγας στη Σοβιετική Ένωση. Το 1964 επιστρέφει οικογενειακώς στην Ελλάδα, για να ξαναφύγουν πάλι όλοι μαζί με τον ερχομό της χούντας το 1967. Αυτήν την φορά ο τόπος διαμονής τους είναι η Γαλλία, και συγκεκριμένα το Παρίσι, από όπου επιστρέφουν μετά την δικτατορία.

            Από πολύ μικρή ασχολήθηκε με το γράψιμο. Στις πρώτες ακόμα τάξεις του γυμνασίου άρχισε να γράφει κείμενα για το κουκλοθέατρο. Το πρώτο της μυθιστόρημα είναι το «Καπλάνι της βιτρίνας» (1963), που το είχε εμπνευστεί από τα παιδικά της χρόνια στη Σάμο και είναι σχεδόν αυτοβιογραφικό. Ακολουθεί μια σειρά μυθιστορημάτων για παιδιά, και το 1987 κυκλοφορεί το πρώτο της βιβλίο για μεγάλους «Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα».

Περίληψη του βιβλίου

Η Κωνσταντίνα, μια νεαρή 13χρονη, πέφτει θύμα των ναρκωτικών. Οι γονείς της χωρισμένοι, κοιτούν πλέον τις ζωές τους και αφήνουν τη νεαρή έφηβη στη γιαγιά της (την Φάρμουρ, όπως την αποκαλεί), για να την προσέχει, μέχρι οι γονείς της να βάλουν τα πράγματα σε μια σειρά. Η Κωνσταντίνα δε θα καταλάβει πως μπλέκεται με τα ναρκωτικά. Όλα γίνονται πολύ γρήγορα. Όταν παίρνει τα μικρά γαλάζια χαπάκια, νιώθει πολύ ωραία, νιώθει γενναία, δε φοβάται τίποτα και κανέναν. Αυτά όμως έχουν και επιδράσεις. Δε θα είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της, θα κάνει συνέχεια κοπάνα από το σχολείο, για να βρίσκει τον φίλο της, ο οποίος της δίνει ένα θαυματουργό χαπάκι (όπως νομίζει). Θα είναι επιθετική με την γιαγιά της και θα κάνει το αντίθετο από αυτό που της λέει. Ο Λουμίνης, ο φίλος της, αυτός που της δίνει τα χάπια και την φέρνει σε αυτή την κατάσταση, θα πεθάνει από υπερβολική δόση. Η Κωνσταντίνα με τη βοήθεια της γιαγιάς της θα ξεπεράσει αυτό το περιστατικό και θα καταφέρει να αποτοξινωθεί.

Σημείο του βιβλίου που μου έκανε εντύπωση

Το σημείο που μου άρεσε είναι όταν η Κωνσταντίνα πήγε στο Καρπενήσι μαζί με τη γιαγιά της και τις φίλες της, τις Ασπασίες, για ένα Σαββατοκύριακο. Την Κυριακή που ξύπνησε συνειδητοποίησε πως είναι μόνη στο σπίτι και σηκώθηκε γρήγορα, άλλαξε και πήγε στην πλατεία του χωριού. Εκεί συνάντησε ένα ζευγάρι Γερμανών, τον Γιαν και την κοπέλα του, οι οποίοι ήταν τουρίστες και έψαχναν τον δρόμο για τον Προυσό, έναν πανέμορφο καταρράκτη. Η Κωνσταντίνα δέχτηκε να τους συνοδέψει, αφού η Φάρμουρ και οι Ασπασίες θα έλειπαν όλο το απόγευμα. Ο Γιαν στη διαδρομή έμοιαζε εξουθενωμένος. Σταμάτησαν, πήρε δυο μπλε χαπάκια και συνέχισαν. Όσο προχωρούσαν, εκείνος ζωήρευε και αυτό έκανε εντύπωση στην Κωνσταντίνα. Φτάσανε στον καταρράκτη και ο Γιαν με την κοπέλα του βουτήξανε στα παγωμένα νερά. Όταν τελειώσανε το μπάνιο τους, πήγανε στην πλατεία του χωριού, κάθισαν σ’ ένα καφενείο και ήπιαν από ένα τσίπουρο. Η Κωνσταντίνα άρχισε να φοβάται, γιατί είχε περάσει αρκετά η ώρα και η Φάρμουρ θα είχε γυρίσει. Ο Γιαν την είδε έτσι ανήσυχη και της έδωσε ένα χαπάκι. Εκείνη το πήρε χωρίς δισταγμό και το κατάπιε. Αυτό το σημείο μου άρεσε ιδιαίτερα, γιατί μας λέει πώς ήταν η πρώτη φορά που πήρε τα χαπάκια.

Εντυπώσεις

Το βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ. Είναι ευχάριστο στο διάβασμα και αγωνιείς για το τι θα γίνει στη συνέχεια. Το μάθημα που μας δίνει είναι πολύ σημαντικό. Αν δεν ξέρεις έναν άνθρωπο, δεν πρέπει να παίρνεις πράγματα από αυτόν ούτε για να δοκιμάσεις. Δεν ξέρεις ο άλλος σε τι κατάσταση βρίσκεται. Τα μικρά παιδιά της ηλικίας μου παρασύρονται εύκολα. Το μόνο που θέλουν είναι να δοκιμάσουν κάτι από περιέργεια. Είμαι σίγουρη πως θα το ξαναδιάβαζα, γιατί μου άρεσε πολύ. Είναι βιβλίο με νόημα, μια ιστορία ενός κοριτσιού που έχει μπλεχτεί στα δίχτυα της αράχνης και προσπαθεί να ξεφύγει…

ΜΑΡΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ

Γ΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΒΥΡΩΝΕΙΑΣ

2013-2014

ΤΟ ΚΑΠΛΑΝΙ ΤΗΣ ΒΙΤΡΙΝΑΣ, Ά. ΖΕΗ, της μαθήτριας Γεωργίας Γούτσιου

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα.

Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα. Ο πατέρας της καταγόταν από την Κρήτη και η μητέρα της από τη Σάμο, όπου πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια. Παντρεύτηκε τον θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη Γιώργο Σεβαστίκογλου  που πέθανε το 1991. Απέκτησαν δύο παιδιά. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας, στο τμήμα της σεναριογραφίας. Από το 1954-1964 ήταν πολιτική πρόσφυγας στη Σοβιετική Ένωση. Το 1964 η οικογένειά της επιστρέφει στην Ελλάδα, για να ξαναφύγει το 1967 με τον ερχομό της χούντας. Αυτή τη φορά ο τόπος διαμονής τους είναι το Παρίσι, απ’  όπου  θα επιστρέφουν μετά τη δικτατορία. Από μικρή ασχολήθηκε με το γράψιμο. Από τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου έγραφε κείμενα για το κουκλοθέατρο. Κάποια από τα βιβλία που έχει γράψει είναι:

• Το καπλάνι της βιτρίνας
• Το ψέμα
• Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου

Παρουσίαση σε γενικές γραμμές του περιεχομένου του βιβλίου.

Η Μυρτώ και η Μέλια, δύο αδερφές που ζουν με τις ιστορίες του καπλανιού, φέτος θα ζήσουν μια διαφορετική χρονιά απ’ όλες τις άλλες. Το καπλάνι είναι ένας βαλσαμωμένος τίγρης που ζει στην βιτρίνα της σάλας του σπιτιού των δύο κοριτσιών, που το ένα του μάτι είναι γαλάζιο και το άλλο μαύρο. Όταν έχει ανοιχτό το γαλάζιο, ζει ειρηνικά ανάμεσα στον κόσμο, ενώ όταν έχει ανοιχτό το μαύρο, κάνει τη ζωή των ανθρώπων δύσκολη. Οι φετινές διακοπές των κοριτσιών στο αγαπημένο τους Λαμαγάρι, ένα χωριό σ’ ένα νησί του Αιγαίου, εκεί που βρίσκονται οι αγαπημένοι τους φίλοι και ο λατρεμένος τους ξάδερφος, Νίκος, που κάθε χρόνο επισκέπτεται το Λαμαγάρι και διηγείται στη Μέλια, τη Μυρτώ και σε όλα τα παιδιά που κάνουν παρέα με τα δύο κορίτσια, ιστορίες για το καπλάνι, θα είναι διαφορετικές. Η δικτατορία (1936) θα καταβάλει τις ζωές τους. Ο Νίκος θα τους διηγηθεί μία και μόνο ιστορία για το καπλάνι. Πρόκειται για τον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας, όπου  απ’ την μια πλευρά βρίσκονται στρατιώτες από διάφορα μέρη του κόσμου και από την άλλη «κατσούφηδες με μαύρα πουκάμισα».  Όλος τους ο βίος θ’ αλλάξει οριστικά.

Τα κορίτσια μετά από τις περιπετειώδης διακοπές τους θα ξεκινήσουν τα μαθήματα στο σχολείο, με την έμπρακτη βοήθεια του παππού. Εκεί η Μέλια θα αναπτύξει μια φιλική σχέση μ’ ένα φτωχό συμμαθητή της. Μαζί θα μοιραστούν μυστικά. Η Μυρτώ θα γίνει φαλαγγίτισσα, παρότι η άποψη δυο μελών της οικογένειας είναι αρνητική. Είναι υποχρεωμένη να το κάνει, γιατί διαφορετικά ο πατέρας της θα χάσει τη δουλειά του. Μετά από καιρό, και συγκεκριμένα κατά τη σχολική χρονιά, θα επιστρέψουν στο Λαμαγάρι. Η Μέλια θα πάρει μαζί της τον καινούργιο της φίλο. Τα παιδιά, όλα μαζί, θα φωνάξουν δυνατά το όνομα του Νίκου, ο οποίος

βρίσκεται στην Ισπανία και πολεμάει εναντίον των «κατσούφηδων με τα μαύρα πουκάμισα». Και το καπλάνι με το γαλάζιο μάτι είναι από την πλευρά των καλών, ενώ με το μαύρο με των κακών.

Πρόσωπο από το βιβλίο που μου έκανε εντύπωση και γιατί.

Ο αγαπημένος μου χαρακτήρας από το βιβλίο ήταν η Μέλια. Μου έκανε εντύπωση ο αυθορμητισμός της, που έκανε ασυνείδητα ερωτήσεις κι έπαιρνε αποφάσεις βάσει αληθινών γεγονότων, όπως η επιλογή ονόματος της γάτας της «Δημοκρατία». Μου άρεσε επίσης που κράτησε μυστικό το μέρος όπου κρυβόταν ο Νίκος, ο ξάδερφός της, και φερόταν σαν μεγάλο κορίτσι, παρόλο που πήγαινε Β’ Δημοτικού.

Συναισθήματα που μου άφησε

Τα συναισθήματά μου γι’ αυτό το βιβλίο είναι ανάμεικτα. Απ’ τη μια αισθάνομαι χαρά για τα δυο κορίτσια, που, παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισαν, κατάφεραν να είναι ενωμένα. Από την άλλη, νιώθω στεναχώρια που η δικτατορία άλλαξε τις ζωές τους. Επιπλέον, χαίρομαι που η Μέλια και η Μυρτώ κατάφεραν να δούνε το καπλάνι από κοντά, αφού η θεία τους Δέσποινα δεν τους έδινε το κλειδί για την σάλα.

Φράση από το βιβλίο που θα ήθελα να θυμάμαι

Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη φράση που θα ήθελα να θυμάμαι, αλλά όλο το βιβλίο είναι μια φράση για μένα που προσδιορίζει τον τρόπο ζωής που θέλω ν’ ακολουθήσω.

«Ζήσε την ζωή σου όσο προλαβαίνεις να τη ζήσεις. Και αν το κάνεις αυτό προσπάθησε να τη φτιάξεις σαν ένα βιβλίο με ευχάριστα γεγονότα».

ΓΕΩΡΓΙΑ ΓΟΥΤΣΙΟΥ

Β΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΒΥΡΩΝΕΙΑΣ

2013-2014

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΩΝ ΜΟΪΚΑΝΩΝ, Τ. Φ. ΚΟΥΠΕΡ, της μαθήτριας Μαρίας Κουβελόγλου

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ.

Ο Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ, είναι ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της Αμερικής. Έζησε στην Κουπερτάουν, στην περιοχή της Νέα Υόρκη. Άκουγε ιστορίες Ινδιάνων που στη συνέχεια αποτέλεσαν το βασικότερο υλικό για τα μυθιστορήματά του. Πέθανε το 1851. Κάποια άλλα έργα του είναι η Προφύλαξη, που ήταν το πρώτο του μυθιστόρημα, Ο Κατάσκοπος, Ο Αμερικάνος δημοκράτης, Ο Ανιχνευτής, Ο Ελαφοκυνηγός.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

 
Η ιστορία αυτή ξεκίνησε με τον αγγλογαλλικό πόλεμο για την κατάκτηση της Β. Αμερικής. Πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι ο Αετομάτης, ένας λευκός κυνηγός ο οποίος θέλοντας να ξεφύγει από την απάτη του πολιτισμού των λευκών, βρήκε καταφύγιο στους Ινδιάνους. Η ζωή του όμως κινδύνευε μιας και πρόσεχε τις αδερφές του στρατηγού Μονρό, την Κόρα και την Άλις, τις οποίες έπρεπε να οδηγήσει στον πατέρα τους στο φρούριο Ουίλιαμ Χένρι. Βρήκε συμπαραστάτες τους Τσίνγκατσγκουκ και τον Ούνκας.

ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΕΝΤΥΠΩΣΗ

Μου έκανε πάρα πολλή εντύπωση όταν ο πρωταγωνιστής και η συνοδεία του προχωρούσαν μέσα στο δάσος και ξαφνικά  ακούνε παράξενους ήχους και βλέπουν κάτι κόκκινα μάτια μέσα στους θάμνους. Τελικά όμως ήταν μια φυλή από Ινδιάνους. Αυτό ήταν πολύ αστείο.

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΦΗΣΕ

Αυτό το βιβλίο είναι πολύ σημαντικό και ιστορικό γιατί αναφέρεται στην κατάκτηση της Βόρειας Αμερικής. Μου άρεσε πολύ, γιατί είχε πολλά σημαντικά άτομα αλλά είχε και αστεία σημεία.

ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΒΕΛΟΓΛΟΥ

Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΒΥΡΩΝΕΙΑΣ

2013-2014

ΚΟΝΤΑ ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ, Α. ΖΕΗ, του μαθητή Γιάννη Κύργιου

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Η Άλκη Ζέη είναι ελληνίδα συγγραφέας, πεζογράφος και μεταφράστρια. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925. Έζησε τα παιδικά της χρόνια στη Σάμο. Σπούδασε φιλοσοφία του θεάτρου. Από το 1954 μέχρι το 1964 έζησε στη Σοβιετική Ένωση (Μόσχα). Αρχικά ασχολήθηκε με το κουκλοθέατρο, όμως αργότερα ασχολήθηκε με τη συγγραφή παιδικών διηγημάτων. Ένα από αυτά είναι και το βιβλίο «ΚΟΝΤΑ ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ».

ΣΕ ΠΟΙΑ ΕΠΟΧΗ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Το βιβλίο αναφέρεται στην εποχή των παραμονών της  Ρωσικής επανάστασης. Τα χαρακτηριστικά της εποχής αυτής ανακλώνται στο έργο σε πολλά σημεία του, όπως για παράδειγμα στο σημείο με τη ρατσιστική συμπεριφορά σε βάρος του εβραιόπουλου ή εκείνο το βράδυ στην πλατεία με την εμφάνιση του στρατιώτη. Τέλος, πολύ έντονα ανακλώνται τα χαρακτηριστηκά της εποχής στο τέλος του βιβλίου με όλα τα πολιτικά δρώμενα που εξελίσσονται εκείνη την εποχή.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται στην Ρωσία τις παραμονές της Ρωσικής επανάστασης. Η μικρή Σάσα ζει με τον δημοκρατικό πατέρα της, ο οποίος είναι γιατρός, τη μητέρα της, την γερμανίδα δασκάλα της και την υπηρέτριά τους, την Ντούνια. Ο πατέρας επισκέπτεται τους αρρώστους στις φτωχογειτονιές  και γνωρίζει πολύ καλά την κοινωνική αδικία. Η συντηρητική γερμανίδα δασκάλα της απολύεται και  τη θέση της παίρνει ένας νεαρός φοιτητής, από τον οποίο δέχεται και τα πρώτα μαθήματα της δημοκρατίας. Μαζί με τις φίλες της δημιουργούν  αντιστασιακές ομάδες και παίρνουν μέρος στα πολιτικά δρώμενα.

ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΕΝΤΥΠΩΣΗ

Το περιστατικό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση είναι στο σημείο όπου ο πατέρας και η μικρή βρίσκονται έξω στην πλατεία και μόλις οι πολίτες βλέπουν εκείνον τον άνθρωπο, αποκαλούμενο και ως «ΜΠΟΥΝΙΑ», όλοι τρέχουν να σωθούν, ενώ αυτός βρίσκει μια γριά και την ταράζει στις κλοτσιές. Ο λόγος που μου έκανε περισσότερη εντύπωση η σκηνή αυτή είναι διότι βλέπουμε για πρώτη φορά τη μικρή Σάσα τόσο νευριασμένη, θυμωμένη και αναστατωμένη με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Τέλος, διότι βλέπουμε την αντίδραση ενός μικρού παιδιού μπροστά σε ένα τέτοιο θέαμα βίας.

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Τα συναισθήματα τα οποία μου άφησε το βιβλίο, καθώς το διάβαζα είναι: θλίψη και στεναχώρια, διότι αυτό το παιδί ζούσε σχεδόν μόνο του. Η μητέρα δεν ασχολιόταν σχεδόν καθόλου μαζί της, γιατί είχε πάντα δουλειές, ενώ ο πατέρας της είχε πολύ ελάχιστο χρόνο. Επίσης, ένα από τα συναισθήματα που ένιωσα είναι χαρά και ανακούφιση, διότι αργότερα φεύγει η γερμανίδα δασκάλα της Σάσας και περνάει πολύ ευχάριστα την ώρα της με τον νέο της δάσκαλο. 

Ο ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΚΑΙ Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, Ε. ΤΡΙΒΙΖΑΣ, της μαθήτριας Εύας Κιοσόγλου

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι πτυχιούχος της Νομικής και των Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, Διδάκτωρ της Νομικής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και καθηγητής της Συγκριτικής Εγκληματολογίας του  Πανεπιστημίου του  Reading  της Αγγλίας. Έχει διδάξει επίσης Εγκληματολογία και Σωφρονιστική και έχει δώσει διαλέξεις Συγκριτικού Ποινικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Έχει διευθύνει το Κέντρο Εγκληματολογικών Μελετών του Πανεπιστημίου του Reading και έχει διατελέσει μέλος της Διεθνούς Εταιρίας Νομικών της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, της Διεθνούς Εταιρίας Εγκληματολογίας και της Επιτροπής Ερευνών της Αμερικανικής Εταιρίας Κοινωνιολογίας. Με την λογοτεχνία έχει ασχοληθεί από τα παιδικά του χρόνια. Έχει γράψει περίπου 150 βιβλία μεταξύ των οποίων μυθιστορήματα, παραμύθια, θεατρικά έργα, αλφαβητάρια, διηγήματα, κόμικς, εκπαιδευτικά βιβλία, ενώ έχει συνεργαστεί και με παιδικά περιοδικά. Από τα πιο γνωστά του έργα είναι η «Φρουτοπία» και το «Νησί των πυροτεχνημάτων». Βιβλία του Ευγένιου Τριβιζά έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά, ισπανικά, ολλανδικά, σουηδικά, ουαλικά, κινέζικα, και πολλές ακόμα γλώσσες, έχουν μεταδοθεί από το B.B.C World service και έχουν περιληφθεί στα αναγνωστικά των ελληνικών και αμερικανικών σχολείων. Στην Ελλάδα έργα του έχουν τιμηθεί με βραβεία από την Ένωση Ελληνικών Λογοτεχνών, τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Ο συγγραφέας στο βιβλίο «Ο ταξιδιώτης και η Μαργαρίτα» μας παρουσιάζει διάφορες «γλυκιές» και ερωτικές ιστορίες με τον δικό του μαγικό τρόπο. Τελειώνοντας την μια έχουμε αγωνία και περιέργεια για το τι θα επακολουθήσει… Οι ιστορίες που μας παρουσιάζει είναι 13 και έχουν διαφορετικούς ήρωες. Είναι, όμως, γραμμένες μ’ ένα μοναδικό τρόπο… Ας δούμε μερικές από αυτές.

Η κόρη του ήλιου

Αυτή η ιστορία αναφέρεται στον έρωτα μιας ηλιαχτίδας για έναν τροβαδούρο. Ο τροβαδούρος συμφώνησε με τον πατέρα της, τον ήλιο, να την πάρει μαζί του για εφτά χρόνια. Ο ήλιος του είπε ότι, αν δεν την επιστρέψει μόλις συμπληρωθούν τα εφτά  χρόνια, θα την μεταφέρει σ’ ένα μέρος κάτω από τη γη. Παρόλο που ο τροβαδούρος του υποσχέθηκε πως θα την επιστρέψει ακριβώς σε εφτά χρόνια, άργησε ένα μερόνυχτο. Έτσι, σιγά σιγά η ηλιαχτίδα άρχισε να χάνει τη λάμψη της…

Ο ταξιδιώτης και η μαργαρίτα

Αυτή η ιστορία μας μιλάει για έναν ταξιδιώτη από έναν μακρινό γαλαξία που ερωτεύτηκε μια μαργαρίτα, την οποία κοίταζε συνεχώς. Όμως μια μέρα δεν άντεξε να ζει με τον καημό αν τον αγαπάει και αυτή και άρχισε να μαδάει ένα ένα τα πέταλά της. Όμως, όσα περισσότερα τραβούσε τόσο γρηγορότερα η μαργαρίτα ξεψυχούσε, με αποτέλεσμα όταν τράβηξε και το τελευταίο, η μαργαρίτα να αφήσει και την τελευταία της πνοή… Όταν κατάλαβε τι είχε κάνει, κάθισε μαζί της και έσβησε σιγά- σιγά το φως του…

Το αγγελούδι του χιονιού…

Αναφέρεται σ’ ένα παιδί άρρωστο που παλεύει με το κρύο του χειμώνα. Στο τέλος ανέβηκε τα σκαλιά του παραδείσου, του οποίου οι πόρτες άνοιξαν και το υποδέχτηκαν…

ΠΡΟΣΩΠΟ Ή ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΕΝΤΥΠΩΣΗ

Όλα τα πρόσωπα μου έκαναν εντύπωση, γιατί σε κάθε ιστορία παρόλο που είναι διαφορετικά είναι τόσο ίδια!!!

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΦΗΣΕ

Τα συναισθήματα που μου άφησε είναι πολύ τρυφερά, γιατί όλες οι ιστορίες είναι  πολύ συγκινητικές και ερωτικές!!!

ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Η γενναιότητα όλων των ηρώων για το πρόσωπο που αγαπάνε.

ΕΥΑ ΚΙΟΣΟΓΛΟΥ

Γ΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΒΥΡΩΝΕΙΑΣ

2013-2014

Ο ΜΕΤΟΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ, Τ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ, του μαθητή Ορέστη Προφυλλίδη

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα.

Ο Τεύκρος Μιχαηλίδης γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα. Κατάγεται από την Κύπρο. Είναι διδάκτωρ των μαθηματικών του Πανεπιστημίου Piere et Marie Curie. Από το 1981 εργάζεται ως καθηγητής μαθηματικών στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει δημοσιεύσει μελέτες για τη διδακτική των μαθηματικών, την πληροφορική στην εκπαίδευση και τη χρήση της αφήγησης και της ιστορίας στη διδασκαλία των μαθηματικών. Έχει μεταφράσει είκοσι οχτώ βιβλία από τα αγγλικά και τα γαλλικά. Έχει συνεργαστεί με τις εφημερίδες Τα Νέα, Ελευθεροτυπία, Ελεύθερος Τύπος και Καθημερινή. Έργα του: η συλλογή δοκιμίων «Μαθηματικά επίκαιρα - Συνειρμοί διαβάζοντας την εφημερίδα» και τα μυθιστορήματα «Πυθαγόρεια εγκλήματα», «Αχμές, ο γιος του φεγγαριού», «Τα τέσσερα χρώματα του καλοκαιριού». Συμμετείχε στους συλλογικούς τόμους «Ελληνικά Εγκλήματα» 2, 3, 4, «Είσοδος Κινδύνου» και στη ραδιοφωνική  σειρά «Κλέφτες και  Αστυνόμοι». Το 2006 η Γαλλική κυβέρνηση του απένειμε τον τίτλο Chevalier dans L" Ordre des Palmes Academiques. Είναι ιδρυτικό μέλος της επιστημονικής ομάδας Θαλής+Φίλοι, που ενδιαφέρεται για το γεφύρωμα του χάσματος ανάμεσα στα μαθηματικά και τον πολιτισμό, καθώς και της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας.

Παρουσίαση, σε γενικές γραμμές, του περιεχομένου του βιβλίου.

Σε αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας μας διηγείται τη ζωή του Δημήτρη Αποστολίδη και τους βασικότερους σταθμούς της ζωής του, που ξεκινούν από την Τουρκία και φτάνουν στο Παρίσι, μέσω πολλών περιπετειών. Παράλληλα μας λέει πόσο σημαντικά είναι τα μαθηματικά για τη ζωή του ανθρώπου.

Πρόσωπο ή περιστατικό από το βιβλίο που διάβασα που μου έκανε εντύπωση και γιατί

Το πρόσωπο που μου έκανε εντύπωση είναι ο ίδιος ο ήρωας, ο Αποστολίδης γιατί πέρασε από χίλια κύματα για να φτάσει στην πατρίδα του. Μου θυμίζει τον προπαππού μου, που πέρασε από τον Πόντο στον Πειραιά και από κει στην Καλαμαριά και μετέπειτα κατέληξε στο Χατζή-Μπεΐλικ, τη σημερινή Βυρώνεια.

Ποια συναισθήματα μου άφησε

Διαβάζοντας το βιβλίο με κυρίευσε λύπη για τις πατρίδες που χάθηκαν, πατρίδες όπως το Αντάπαζαρ της Μικρασίας, διάφορες  πόλεις της Ιταλίας και της Γαλλίας.

Φράση από το βιβλίο που θα ήθελα να θυμάμαι

Σελίδα 22 του βιβλίου «Ο καλός επιστήμονας πρέπει να εξετάζει κάθε εκδοχή».

ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΡΟΦΥΛΛΙΔΗΣ

Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΒΥΡΩΝΕΙΑΣ

2013-2014

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ, Ζ. ΣΑΡΗ, της μαθήτριας Ελένης Κύργιου

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Ζώρζ Σαρή γεννήθηκε στις 23 Μαΐου του 1925 στην Αθήνα. Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στην Ελλάδα, όπου τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο. Πριν ολοκληρώσει τις εγκύκλιες σπουδές της, άρχισε ο πόλεμος του 1940. Από πολύ μικρή ασχολείται με το θέατρο. Στα χρόνια της Κατοχής άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη. Το 1947, αναγκάστηκε να φύγει εξόριστη για το Παρίσι. Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Η Ζωρζ Σαρή πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα με το Θησαυρό της Βαγίας το 1969 Μέχρι σήμερα, έχει γράψει είκοσι μυθιστορήματα, μία νουβέλα, τέσσερα θεατρικά παιδικά έργα και εννιά βιβλία για μικρά παιδιά.

 Περίληψη του βιβλίου

Ο δεκάχρονος Πασχάλης Στεργίου, ο οποίος πηγαίνει Ε΄ Δημοτικού, μεγαλώνει μόνο με την μητέρα του. Το σχολείο τού αρέσει αλλά είναι πολύ άτακτος. Την πρώτη ημέρα των μαθημάτων ένας νέος δάσκαλος ήρθε στην τάξη, ονομαζόμενος Γιώργος Αρβανίτης. Ο Πασχάλης του αντιμιλούσε συνεχώς, ο δάσκαλος όμως δεν του έδινε σημασία. Όσο περνούσε ο καιρός έκανε όλο και περισσότερες αταξίες. Το συμβούλιο των δασκάλων αποφάσισε να τον αποβάλει. Ο δάσκαλος της τάξης ζήτησε από τον διευθυντή να αναλάβει ο ίδιος τον Πασχάλη, και έτσι έγινε. Ο Πασχάλης με τις μέρες «έστρωνε». Ο κύριος Αρβανίτης ερωτεύεται την μητέρα του Πασχάλη με την πρώτη ματιά. Μια μέρα ο Πασχάλης είπε στον δάσκαλό του ότι έχει γενέθλια και έτσι τον προσκάλεσε στο σπίτι του. Όταν έφτασε εκεί ο μικρός έλειπε. Ο Πασχάλης γυρίζοντας σπίτι, διαπιστώνει πως από την τούρτα του έλειπε το κερασάκι και ένα μεγάλο κομμάτι.

Πρόσωπο που μου έκανε εντύπωση

Το πρόσωπο του βιβλίου που μου έκανε περισσότερη εντύπωση είναι η μητέρα του μικρού Πασχάλη, διότι είναι πολύ θαρραλέα, υπομονετική, δραστήρια και κατά τη γνώμη μου κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να αναθρέψει σωστά τον μονάκριβο αλλά παράλληλα και άτακτο υιό της. Πιστεύω πως είναι ένα πρότυπο γονέα για όλους τους υπόλοιπους και ένα είδος γονέα που όλα τα παιδιά του κόσμου πρέπει να έχουν. Επίσης, μου έκανε εντύπωση η συμπεριφορά απέναντι στον μικρό της γιο, στον οποίο φέρεται πολύ ευγενικά.

Συναισθήματα που μου άφησε το βιβλίο

Τα συναισθήματα που μου άφησε το βιβλίο είναι χαρά, γιατί ένα άτακτο παιδί μετά από προσπάθεια ενός δασκάλου του καταφέρνει να σοβαρευτεί και να ωριμάσει. Επίσης, ένα από τα συναισθήματά μου είναι θλίψη, γιατί κατά τη γνώμη μου για ένα παιδί είναι πολύ δύσκολο να ζει χωρίς πατέρα ή έστω χωρίς κάποιον από τους δυο γονείς του. Επιπλέον, αισθάνομαι  αγωνία, γιατί στο τέλος το βιβλίο σε αφήνει με την αγωνία για το μέλλον του μικρού Πασχάλη. Αυτά είναι τα συναισθήματα που αποκόμισα από το βιβλίο.

ΚΥΡΓΙΟΥ ΕΛΕΝΗ

Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΒΥΡΩΝΕΙΑΣ

2013-2014

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ, Α. ΝΤΕ ΣΑΙΝΤ ΕΞΥΠΕΡΥ, του μαθητή Γιάννη Κουφόπουλου

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Αντούαν ντε Σαίντ Εξυπερύ γεννήθηκε το 1990 στη νότια Γαλλία και είχε αριστοκρατικές ρίζες. Το βιβλίο του «Ταχυδρόμος του Νότου» είναι αληθινή μαρτυρία από την ζωή του ως πιλότος και αναφέρεται κυρίως στις νυχτερινές του πτήσεις. Πήρε μέρος στον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο και πέθανε το 1944 στο πεδίο της μάχης.

Γνωστά του έργα είναι:

«Γη των ανθρώπων»

«Πιλότος του πολέμου»

«Γράμμα σε έναν όμηρο»

«Μικρός πρίγκιπας».

Περίληψη του βιβλίου

Όλα άρχισαν την ημέρα που η μηχανή του αεροπλάνου τού αφηγητή έπαθε βλάβη στη Σαχάρα. Ετοιμάστηκε να την επιδιορθώσει μόνος του. Αποκοιμήθηκε στην άμμο, μακριά από τον πολιτισμό και ξαφνικά μια φωνούλα τον ξύπνησε, λέγοντάς του να του σχεδιάσει ένα πρόβατο. Κατάπληκτος είδε ένα μικρό ανθρωπάκι. Ήταν η πρώτη γνωριμία με τον μικρό Πρίγκιπα. Ο μικρός Πρίγκιπας γνώρισε διάφορους ανθρώπους, έζησε παράξενες καταστάσεις. Όμως πάντα ήταν λυπημένος, γιατί του έλειπε το μοναδικό του λουλούδι. Τα βράδια κοίταζαν μαζί τ’ αστέρια και έλεγε στον αφηγητή ότι το αστέρι του θα είναι γι’ αυτόν όλα τ’ αστέρια. Κι όταν θα γελά, τότε θα γελούν όλα γι’αυτόν. Κι όπως ήρθε αθόρυβα από το αστέρι του, έτσι χάθηκε!

 

Πρόσωπο που μου έκανε εντύπωση

Το πρόσωπο μου έκανε εντύπωση από το βιβλίο, είναι ο μικρός Πρίγκιπας, γιατί εμφανίστηκε από το πουθενά στην έρημο, που ζωή δεν υπήρχε!

Συναισθήματα που μου άφησε

Μου άφησε συναισθήματα χαράς, γιατί ο καθένας γύρισε στον τόπο του και συγκίνηση, γιατί τ’αστέρια θα του χαμογελούσαν γλυκά, όταν θα τα κοίταζε!

Φράση που θα θυμάμαι

Η φράση που θέλω να θυμάμαι είναι: «το αστέρι μου θα είναι για σένα όλα τ’ αστέρια! Έτσι, θα σου αρέσει να ατενίζεις όλα τ’αστέρια. Όλα θα γίνουν φίλοι σου»!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟΣ

Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΒΥΡΩΝΕΙΑΣ

2013-2014

a

ΤΟ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΜΕΝΤΑΓΙΟΝ, Κ. ΣΙΝΟΥ, της μαθήτριας Ελευθερίας Σαρόγλου

1. Να γράψετε λίγα λόγια για τη συγγραφέα.
Κίρα Σίνου

Η Κίρα Σίνου γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου του 1923, στο Ροστόφ της Ρωσίας. Σε ηλικία εννέα ετών πήγε στην Ελλάδα χωρίς να ξέρει καθόλου ελληνικά. Με τον καιρό όμως έμαθε και να μιλάει αλλά και να γράφει πολύ καλά. Μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη, όπου πήρε το απολυτήριο της Γερμανικής Σχολής, το Proficiency του Πανεπιστημίου του Cambridge στα αγγλικά αλλά και το πτυχίο της Σχολή των Ξεναγών.

Ήξερε συνολικά πέντε γλώσσες, τα ελληνικά, τα γερμανικά, τα αγγλικά, τα γαλλικά αλλά και τα ρώσικα. Εργάστηκε στην ΔΕΗ, ασχολήθηκε με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Έχει μεταφράσει πάνω από 100 έργα σε 4 γλώσσες ενώ τα δικά της ξεπερνούν τα 30. Πέθανε 27 Σεπτεμβρίου του 2007.

2. Παρουσίαση, σε γενικές γραμμές, του περιεχομένου του βιβλίου.

          Πρωταγωνίστρια του βιβλίου είναι η Μαρίνα, η οποία μένει με τη μητέρα της, την κυρία Ρένα  και τον πατέρα της, τον κύριο Μιχάλη, στην Αθήνα. Μια μέρα η Μαρίνα, καθώς έβγαζε από τη σακούλα τα ψώνια που είχε κάνει από το σούπερ μάρκετ, βρήκε στον πάτο της σακούλας ένα ασημένιο νόμισμα, το οποίο έμοιαζε πολύ με βυζαντινό. Το έδειξε στην μητέρα της και αυτή της πρότεινε να πάει ξανά στο σούπερ μάρκετ να ρωτήσει τους υπάλληλους του μήπως το έχασε κανείς. Η Μαρίνα πήγε αλλά κανένας τους δεν το είχε χάσει. Μια υπάλληλος, όμως, της είπε ότι υπήρχε μία κοπέλα που την λέγανε Σοφία, η οποία είχε έρθει να δουλέψει για λίγες μέρες εκεί, και πριν δυο μέρες έψαχνε κάτι, αλλά οι άλλοι υπάλληλοι δεν έδωσαν σημασία. Η Μαρίνα σκέφτηκε ότι μπορεί να είναι δικό της το νόμισμα και έτσι άφησε τον αριθμό τηλεφώνου της στο σούπερ μάρκετ, για να της τηλεφωνήσει η κοπέλα αυτή για το νόμισμά της. Η κοπέλα, όμως, δεν τηλεφώνησε ποτέ και έτσι η Μαρίνα σκέφτηκε να το κρατήσει. Πρώτα όμως ήθελε να το δείξει σε κάποιον, για να δει αν το νόμισμα αυτό είναι αληθινό.

Τελικά πήγε στην κυρία Αριάδνη, η οποία γνώριζε τη μητέρα της, την κυρία Ρένα. Η κυρία Αριάδνη είχε μια κόρη στην ίδια ηλικία με την Μαρίνα, τη Χριστίνα. Το νόμισμα τελικά αποδείχτηκε μια απομίμηση και έτσι η Μαρίνα το έκανε ένα μενταγιόν, προσθέτοντας μια αλυσίδα.

          Το πρακτορείο της πόλης τους, «Ο Ιουστινιανός» διοργάνωνε μια εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη. Η κυρία Ρένα σκέφτηκε μαζί με την κυρία Αριάδνη να πάνε με τις οικογένειές τους, καθώς το φθινόπωρο δεν είχε πολύ κόσμο αλλά και επειδή πάντοτε ήθελαν να πάνε. Έφτασε η ημέρα της αναχώρησης. Οι δύο οικογένειες περίμεναν το διώροφο λεωφορείο τους. Δεν υπήρχε πολύς κόσμος και όλοι αναρωτιόντουσαν πώς και δεν ακυρώθηκε η εκδρομή αυτή. Το λεωφορείο έφτασε με τους οδηγούς, τον Κώστα και τον Γιάννη. Πέρασαν δυο/τρεις μέρες μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους. Όταν έφτασαν, ανακάλυψαν ότι το πρακτορείο τους δεν πλήρωσε το ξενοδοχείο και έτσι δεν είχαν πού να μείνουν. Τελικά το πρόβλημα τακτοποιήθηκε χωρίς όμως να έχουνε ξεναγό, για να τους δείξει τα αξιοθέατα. Άλλα αυτό δεν αποτελούσε πρόβλημα, καθώς και η κυρία Αριάδνη με τον κύριο Φακίδη και τον κύριο Κάλφογλου, κάποιους συνταξιδιώτες της, ήξεραν πολλά πράγματα για τα μνημεία της Πόλης αλλά και για την ιστορία τους.

          Λίγες μέρες πριν πάρουν ξανά τον δρόμο της επιστροφής, αποφάσισαν να πάνε για ψώνια και τότε κάποιος έκλεψε το μενταγιόν της Μαρίνας. Από τότε γινόντουσαν ασυνήθιστα πράγματα. Η Μαρίνα έβλεπε τον οδηγό τους τον Γιάννη να μιλάει κρυφά με έναν τύπο, το λεοφωρείο τους έλειπε το βράδυ…  Τελευταία μέρα, όλοι άρχισαν να ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους. Στα σύνορα είχε γίνει ένα ατύχημα και τους καθυστέρησε πολλές ώρες. Όταν όμως έφτασαν στο ελληνικό τελωνείο, όλοι οι επιβάτες κατέβηκαν κάτω για να τους ελέγξουν. Όποιος είχε αγοράσει δερμάτινο μπουφάν, έπρεπε να το δηλώσει, διότι αλλιώς θα πλήρωνε δασμό και φόρο. Όταν έφτασαν οι τελώνες στη βαλίτσα της κυρίας Λαμπροπούλου, αυτή τους είπε ότι έχει μόνο μπουρνούζια αλλά, όταν την άνοιξαν, αποδείχτηκε ότι είχε και δύο δερμάτινα. Της είπαν ότι πρέπει να πληρώσει και αυτή άρχισε να φωνάζει ότι κάποιοι άλλοι περνάνε με ναρκωτικά και δεν τους κάνουν τίποτα, ενώ αυτή που είχε μόνο 2 δερμάτινα έπρεπε να πληρώσει τόσα πολλά χρήματα. Οι τελώνες αναρωτήθηκαν γιατί το είπε αυτό και έτσι αποφάσισαν να ψάξουν και το διώροφο λεωφορείο τους. Ψάχνοντας για κάμποσες ώρες δεν βρήκαν τίποτα και έτσι αποφάσισαν να φέρουν έναν εκπαιδευμένο σκύλο. Οι επιβάτες την ώρα αυτή καθόντουσαν και περίμεναν αγανακτισμένοι. Ο σκύλος τελικά βρήκε κάτι στην πόρτα του οδηγού και άρχισε να γαβγίζει. Οι τελώνες άρχισαν να ψάχνουν και στο τέλος βρήκαν πολλές ουσίες. Πήραν τον Γιάννη και τον Κώστα μαζί τους, παρόλο που αυτοί φώναζαν ότι κάποιος τους την έστησε. Ο κύριος Φακίδης πήγε μέσα στο τμήμα να πάρει τηλέφωνο, για να έρθει να τους πάρει ένα καινούργιο λεωφορείο. Μέχρι να έρθει, η Μαρίνα πήγε μια βόλτα με την Χριστίνα εκεί τριγύρω. Και καθώς περπατούσαν η Μαρίνα είδε κάτι ασημένιο να γυαλίζει. Το πλησίασε και βρήκε το μενταγιόν της, το οποίο είχε χάσει!

          Η Σόνια, ένα κορίτσι από μια παρέα τεσσάρων παιδιών δεν βρισκόταν στο καινούργιο τους λεωφορείο, και κανείς δεν μπορούσε να την βρει. Η Μαρίνα πίστευε ότι ήταν μπλεγμένη, γιατί από την ώρα που πήραν τον Γιάννη και τον Κώστα είχε εξαφανιστεί. Στο τέλος αποδείχτηκε πως τελικά η υποψία της Μαρίνας βγήκε αληθινή, αφού και το μενταγιόν ήταν εξαρχής δικό της. Η Σόνια ήταν η Σοφία που δούλευε στο σούπερ μάρκετ. Είχε δώσει ψεύτικα στοιχεία, γι’αυτό η Μαρίνα δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί της. Αυτή ήταν που έβαλε το παιδάκι στην Κωνσταντινούπολη να κλέψει το μενταγιόν της Μαρίνας. Ήταν από την αρχή ο αδύναμος κρίκος σε αυτήν την υπόθεση.

3. Ποιο πρόσωπο ή περιστατικό από το βιβλίο που διαβάσατε σας έκανε εντύπωση και γιατί;

Το αγαπημένο μου περιστατικό είναι όταν αποδείχθηκε ότι η Σόνια ήταν μπλεγμένη σε μια συμμορία μαζί με τον Γιάννη και τον Κώστα. Αυτό δεν το περίμενα καθόλου.

4. Υπάρχει κάποια φράση από το βιβλίο που θα θέλατε να θυμάστε;

Δεν υπάρχει καμία σημαντική φράση στο βιβλίο που θα έπρεπε να θυμάμαι. Είχε όμως ωραίες παρομοιώσεις αλλά και ιστορικά γεγονότα και πληροφορίες για άτομα και αξιοθέατα της Κωνσταντινούπολης.

       Ελευθερία Σαρόγλου

     Β΄Γυμνασίου Βυρώνειας

2013-2014

ΟΛΙΒΕΡ ΤΟΥΙΣΤ, Κ. ΝΤΙΚΕΝΣ, της μαθήτριας Μαρίας Νικολάου

1) Λίγα λόγια για τον συγγραφέα.

Ο Τσαρλς Ντίκενς γεννήθηκε στο Πόρτσμουθ της Αγγλίας στις 8 Φεβρουαρίου 1812. Όταν ο Κάρολος ήταν 12 χρονών, ο πατέρας του μπήκε στην φυλακή για χρέη και ο μικρός αναγκάστηκε να πιάσει δουλειά. Η επίσημη εκπαίδευσή του ήταν περιορισμένη αλλά καθώς είχε γνώσεις στενογραφίας έπιασε σύντομα δουλειά ως ρεπόρτερ. Από την δουλειά αυτή παραιτήθηκε ύστερα από μερικά χρόνια, όταν πια είχε αρχίσει τη συγγραφική του σταδιοδρομία.

Τα πιο σημαντικά του έργα είναι: Δαβίδ Κόπερφηλντ (1850), Τα δύσκολα χρόνια (1854), Ιστορία δύο πόλεων (1859), Μεγάλες προσδοκίες (1860). Πέθανε στο Λονδίνο στις 9 Ιουνίου 1870. Στη χώρα του κηρύχθηκε πένθος και τον έθαψαν στη γωνία των ποιητών στο Γουέστμινστερ Άμπεϊ.

2) Ποια εποχή γράφτηκε το έργο; Χαρακτηριστικά αυτής της εποχής αντανακλώνται στο έργο;

Το βιβλίο γράφτηκε το 1838, εποχή της υποκρισίας, της απληστίας, της αναισθησίας αλλά πάνω από όλα μια εποχή κατά την οποία η μέριμνα για τα παιδιά των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

3) Παρουσίαση, σε γενικές γραμμές, του περιεχομένου του βιβλίου.

Ο Όλιβερ είναι ένα ορφανό παιδί που το σκάει από το ορφανοτροφείο και τον τύραννο κ. Μπάμπλ. Άστεγος και πεινασμένος συναντά τον πονηρό Ντότζερ  που θα τον φέρει σε επαφή με τον Φάτζιν, τον εγκέφαλο μιας συμμορίας νεαρών κλεφτών. Ο πονηρός Ντότζερ συλλαμβάνεται να κλέβει το πορτοφόλι  του κ. Μπραουνλόου αλλά την τελευταία στιγμή δραπετεύει.

Ο Όλιβερ κατηγορείται για την κλοπή, αλλά στη συνέχεια αθωώνεται και ο κ. Μπραουνλόου, που συγκινείται από την ιστορία του μικρού Όλιβερ, τον παίρνει σπίτι του, όπου για πρώτη φορά ο μικρός γνωρίζει την αγάπη και την ασφάλεια. Ο Φατζίν όμως που φοβάται ότι το παιδί μπορεί να αποκαλύψει τα κατατόπια  του βρίσκει τον Όλιβερ και τον αναγκάζει να επιστρέψει. Ο κ. Μπραουνλόου όμως δεν αφήνει έτσι την εξαφάνιση του Όλιβερ. Κάνει έρευνες και στο τέλος τον βρίσκει.  Μαζί με την ομολογία του Μόνκς, του ετεροθαλούς αδερφού του Όλιβερ, όλα ξεκαθαρίζουν. Ο μικρός μαθαίνει για την οικογένειά του, που δυστυχώς δε βρίσκεται στη ζωή. Ωστόσο, ο Όλιβερ ζει ευτυχισμένα με τον κ. Μπραουνλόου και τη γυναίκα του.

4) Ποιο πρόσωπο ή περιστατικό από το βιβλίο που διαβάσατε σας έκανε εντύπωση και γιατί;

Περισσότερο εντύπωση από το βιβλίο μου έκανε ο Όλιβερ, ο οποίος ήταν ένα πολύ γενναίο και θαρραλέο παιδί, που παρά τις χιλιάδες δυσκολίες που συνάντησε μπροστά του, δεν το έβαλε κάτω   αλλά συνέχισε να προσπαθεί μέχρι να καταφέρει τον στόχο του. Δηλαδή, να μάθει για τους γονείς του που δεν γνώρισε ποτέ αλλά και να βρει μία νέα οικογένεια που να τον νοιάζεται, να τον αγαπάει και να του φέρεται με στοργή και κατανόηση.

5) Διαβάζοντας το βιβλίο ποια συναισθήματα σας άφησε;

Ο « Όλιβερ Τουίστ» είναι ένα πολύ συγκινητικό βιβλίο το οποίο διαβάζοντάς το δεν μπόρεσα να  μην κλάψω με τα βάσανα αυτού του μικρού παιδιού. Το περιεχόμενό του σε κάνει να αισθάνεσαι αγωνία για το πώς θα εξελιχτεί η ιστορία. Παρόλα αυτά, αφού έχει ένα ευχάριστο τέλος, η ανακούφιση είναι το πιο ωραίο συναίσθημα !

ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Γ΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΒΥΡΩΝΕΙΑΣ

2013-2014