ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΑ 18, Μ. ΚΟΚΚΙΝΟΥ, της μαθήτριας Μαρίας Κωνσταντινίδου

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Η συγγραφέας του βιβλίου είναι η Μαρία Κοκκίνου. Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1960 και έζησε στη γενέτειρά της, στην Αθήνα, στην Αγγλία και στην Αμερική. Σπούδασε στην Αγγλία και στις ΗΠΑ Αγγλικά και Ψυχολογία, και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνική Ανθρωπολογία και Κοινωνική Πολιτική. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην εκπαίδευση και είναι υποψήφια διδάκτωρ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Εργάζεται ως καθηγήτρια αγγλικής και ως συντάκτρια σε περιοδικά και εφημερίδες. Έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με το δίγλωσσο περιοδικό «Message», με τη «Βραδυνή της Κυριακής», με το περιοδικό «Η ζωή με το παιδί» και τα τελευταία χρόνια είναι συντάκτρια του γυναικείου περιοδικού «Votre Beaute». Το «Λίγο πριν από τα 18» είναι τα δεύτερο μυθιστόρημά της.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ TΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Η Δάφνη, μια νεαρή κοπέλα γύρω στα 14, μετακομίζει με την οικογένειά της στην Αθήνα. Αισθάνεται αμηχανία, γιατί σε λίγο καιρό ανοίγουν τα σχολεία και δεν έχει κάποιο φίλο/φίλη, σε αντίθεση με τον αδερφό της τον Γιώργο, ο οποίος έχει γνωρίσει ένα καινούργιο παιδί. Η μητέρα της, βέβαια, της λέει να μην αγχώνεται, γιατί είναι μια άριστη μαθήτρια και δε θα αργήσει να προσαρμοστεί. Η μητέρα της, η κ. Αναστασία, θα βοηθήσει στη γνωριμία της κόρης της με μια κοπέλα.

            Αυτή ονομάζεται Αγγελική και δεν είναι και η καλύτερη μαθήτρια. Σε σύγκριση με τη Δάφνη είναι το ακριβώς αντίθετο. Η Δάφνη έχει ακόμη ένα πρόβλημα, τα κιλά της, ενώ η Αγγελική είναι πολύ αδύνατη και στιλάτη κοπέλα. Θα ήθελε πολύ να της μοιάσει. Τα δύο κορίτσια γίνονται κολλητές. Κάνουν πολλά σχέδια και συζητούν για το μέλλον. Η Δάφνη ερωτεύεται τον Διονύση, ενώ η Αγγελική βάζει τα δυνατά της, για να γίνει μια άριστη μαθήτρια και να σταματήσουν οι τσακωμοί με τους γονείς της.

            Ενώ όλα κυλούσαν ήρεμα, η Δάφνη έρχεται αντιμέτωπη μ’ ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός. Οι γονείς της χώρισαν, επειδή ο πατέρας της βρήκε μια άλλη κοπέλα. Γι’ αυτό τον λόγο τους κουβάλησε στην Αθήνα, για είναι κοντά στην ερωμένη του. Η Δάφνη τον μισεί και παρομοιάζει τον Διονύση με αυτόν. Του φέρεται επιθετικά, ενώ δεν φταίει σε τίποτα. Τα οικονομικά τους ωστόσο δεν είναι και τα καλύτερα, γι’ αυτό η κ. Αναστασία αποφασίζει να επιστρέψουν στην Πάτρα, στο σπίτι τους.

            Είναι πολύ δύσκολο για τα δύο κορίτσια να χωρίσουν έτσι οι δρόμοι τους, γι’ αυτό υπόσχονται αιώνια φιλία! Τηρούν την υπόσχεσή τους, στέλνουν γράμματα η μία στην άλλη και καταφέρνουν να μπουν και οι δύο στο Πολυτεχνείο.

ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΕΝΤΥΠΩΣΗ

Το πρόσωπο που μου άρεσε περισσότερο είναι η Αγγελική, η οποία είναι μια δυναμική κοπέλα και αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα με τους καθηγητές. Πάει σχεδόν σ’ όλους κόντρα και ό,τι είναι να πει, το λέει έξω από τα δόντια. Δεν φοβάται τίποτα και κανέναν.

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Διαβάζοντας το βιβλίο, τα συναισθήματα που μου άφησε είναι πολύ όμορφα. Μας μιλάει για έρωτες, καρδιοχτύπια και απογοητεύσεις. Είναι πολύ ευχάριστο στο διάβασμα και ίσως να το ξαναδιάβαζα.

ΦΡΑΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ

Η φράση που μου άρεσε και θα ήθελα να θυμάμαι, γιατί πιστεύω ότι είναι βγαλμένη από τη ζωή, είναι η εξής:

«ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΝΙΚΗΘΕΙ ΠΑΡΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ».

ΜΑΡΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ

Γ΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΒΥΡΩΝΕΙΑΣ

2013-2014